W marcu tego roku Komisja Kodyfikacyjna Prawa Pracy przedstawiła szereg zmian, które zamierza wprowadzić do Kodeksu pracy.

Ustawodawca planuje ustalić nowe okresy, na jakie będzie można zawierać umowy o pracę na okres próbny i na czas określony. Obecnie umowa o pracę na okres próbny może być zawarta maksymalnie na trzy miesiące, po nowelizacji zaś okres ten ma wynosić sześć miesięcy. Umowy o pracę na czas określony natomiast będzie można zawierać maksymalnie na okres 18 miesięcy (do tej pory okres ten liczył maksymalnie 33 miesiące).

W 2018 roku w życie wejdą nowe przepisy, na mocy których stopniowo ograniczany będzie handel w niedzielę. Nowa ustawa nie obejmie jednak części podmiotów, zajmujących się sprzedażą towarów.

Nie każdy zdaje sobie sprawę, że choć pracodawca ma obowiązek udzielenia urlopu wypoczynkowego, nie musi tego robić w dowolnym, wybranym przez pracownika terminie. Całkowita odmowa odebrania urlopu jest jednak działaniem niezgodnym z prawem.

Każdy pracodawca ma prawo znać sytuację materialną pracownika pod pewnymi warunkami. Może też uzależniać od niej przyznawanie określonych świadczeń. Pobieranie 500+ nie może być jednak powodem np. do odmówienia przyznania podwyżki.

Rok 2015 przyniósł nam szereg poważnych zmian w zakresie prawa pracy. Część z nich weszła już w życie, a nad kolejnymi nadal pracuje Komisja Kodyfikacyjna Prawa Pracy i jest szansa, że uda się je uchwalić do końca bieżącego roku.

Od 1 stycznia 2015 r. dochody członków rad nadzorczych zostały objęte składkami ZUS. Do początku tego roku takie dochody podlegały jedynie obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu. Obecnie zmiana ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych nałożyła na członków rad nadzorczych obowiązek odprowadzania również składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe. 

Zgodnie z art. 163 Kodeksu pracy urlop wypoczynkowy powinien być udzielany w terminie zgodnym z planem urlopów przyjętym u danego pracodawcy albo w terminie ustalonym wspólnie przez pracodawcę i pracownika. Pracodawca ma jednak prawo odwołać pracownika z urlopu, z takim zastrzeżeniem, że może to nastąpić jedynie w wyjątkowych, ściśle określonych sytuacjach. Ponadto musi się przy tym liczyć z konsekwencjami finansowymi swojej decyzji. 

W dniu 1 stycznia 2013 r. weszła w życie nowelizacja ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Najważniejsze zmiany ustawy dotyczą wieku emerytalnego zarówno kobiet, jak i mężczyzn oraz prawa do emerytury częściowej. W wyniku powołanej wyżej nowelizacji wyrównano i podwyższono wiek emerytalny kobiet i mężczyzn do 67. roku życia. Podniesienie wieku emerytalnego dotyczy kobiet urodzonych po 31 grudnia 1952 r. i mężczyzn urodzonych po 31 grudnia 1947 r. Biorąc pod uwagę fakt, iż wiek emerytalny wzrasta od 2013 r. każdego roku o trzy miesiące, mężczyźni osiągną docelowy wiek emerytalny 67 lat w 2020 r., a kobiety w 2040 r.